Nauka szacunku i tolerancji
21 marca nie tylko witaliśmy wiosnę, ale także obchodziliśmy Światowy Dzień Zespołu Downa - Dzień Kolorowej Skarpetki. Elżbieta Konopacka ze Stowarzyszenia Pomocy Osobom Autystycznym „Dalej Razem” została w naszym mieście koordynatorem ogólnopolskiej akcji pn. "Wyjątkowa skarpetka".
Na terenie byłego amfiteatru przedstawiciele różnych placówek brali udział w niezwykłym spotkaniu. Oczywiście wszyscy mieli na sobie ubrane skarpetki nie do pary oraz przynieśli nawleczone na sznurek pokolorowane i wycięte papierowe skarpetki. Nie zabrakło także zabawy muzycznej oraz wręczenia upominków dla specjalnych gości – osób z Zespołem Downa.
– Bardzo się cieszę, że tak wiele osób zaangażowało się w akcję i przyszło dzisiaj na wspólne spotkanie. Przedsięwzięcie ma wymiar symboliczny. Kolorowanie skarpetek nie zmieni nic w życiu osób z Zespołem Downa, ale zmienić może świadomość ludzi, którzy nie wiedzą, że są wśród nas takie osoby. Również w naszym mieście – mówiła E. Konopacka.
Dzień kolorowej skarpetki wypada 21 dnia 3 miesiąca w roku, ponieważ to właśnie dodatkowy trzeci chromosom w 21 parze składających się z łańcuchów DNA chromosomów w ludzkich komórkach powoduje występowanie wady genetycznej. Stąd też inna nazwa tego zaburzenia- trisomia 21. Akcja była dla dzieci nie tylko dobrą zabawą, ale także doskonałą okazją do zdobycia lub pogłębienia wiedzy na temat Zespołu Downa. Pogadanki, warsztaty dotyczące tych wyjątkowych osób uczą dzieci otwartości, szacunku i tolerancji.
W gubińskiej akcji “Wyjątkowa skarpetka” wzięły udział placówki: Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy (sznurek skarpet – 112 m), Warsztaty Terapii Zajęciowej (9 m); Powiatowy Ośrodek Wsparcia “Integracja” (21 m); SP nr 2 (51 m); SP nr 1 ( 35 m); SP nr 5 (8 m); Przedszkola Miejskie nr 1 (49 m); Przedszkole Miejskie nr 2 (8 m); Przedszkole Miejskie nr 3 (86 m 30 cm). Łącznie placówki “utkały” 379 metrów i 30 cm kolorowych wyjątkowych skarpetek!
“Dzisiaj jest Ich piękny dzień i Ich Święto. To dla Nich przyszła dzisiaj Wiosna. To One są najprawdziwsze w swych uczuciach. Gdy się śmieją to prawdziwie, gdy płaczą to mają prawdziwe powody. Nie szukają poklasku. Szukają jak my wszyscy przyjaciół tych prawdziwych. Często odtrącane bez żadnego powodu. A to przecież Anioły, które przyleciały do nas pokazać nam jak można cieszyć się z życia. Nauczmy się od nich choć w ułamku prawdziwości uczuć i tego Ich uśmiechu najprawdziwszego”
(am)
